In het leven staan we altijd blood aan verlokkingen. De spreuk het gras is groener aan de andere kant van de heuvel hoort daarbij. In deze spreuk zit veel wijsheid. Levens wijsheid. Door het te gaan ervaren komen we er zelf achter. Dit is wat Biodanza ons aanreikt. Om zelf te ervaren, te beseffen en daardoor te leren wat een positieve invloed op ons heeft en wat ons ten gronde richt. Carnaval is het feest van verlokkingen: drank, sex en rock & roll. De verleidingen alom. De kerk wist het al eeuwen. We geven ze even de verlokkingen en daarna gebruikte de kerk het om zo macht op iedereen uit te oefenen.
Eigenlijk horen we op de scholing in Biodanza wel eens zeggen: Biodanza is een soort heropvoeding. Een mens wil uit eigen ervaringen gaan begrijpen dit klopt met mij. Niet doordat anderen dat aangeven, niet omdat anderen het zo doen. Geen moraalridders die jouw leven bepalen. Juist eigen verantwoordelijkheid, eigen besef, eigen autonomie is wat een mens sterk op eigen benen laat staan. En de verlokkingen in het leven, maken van deze heropvoeding een waar spel. Het gaat niet om de knikkers, het gaat om het ervaren. Het beleven van wat goed voor je is en het beleven wat goed voor je lijkt, maar je steeds weghoudt van je doel. Verlokkingen zijn eigenlijk de jus van het leven, zo lang we ze kunnen proeven en smaken zoals het ons belieft. Niet als we de verlokkingen na gaan jagen, omdat we denken dat we het nodig hebben. Niet doordat we een behoeftig mens worden. Daarvoor zijn we in Biodanza, omdat het een kwestie is van voelen, begrijpen en ervaren.
Vorige week was het thema liefde en verlangen. We gaan er iets dieper op in. We willen heel graag dat iemand ons aardig vindt. Dat is een verlangen. Nu komt er iemand op je pad, die je heel veel aandacht geeft. Je behaagt en overlaad met complimenten. Wauw…..dat is liefde, mijn verlangen wordt vervuld. Echter…..er schuilt ook een gevaar. Wat als die ander, na een tijdje, alleen nog maar complimentjes geeft als je iets voor hem gedaan hebt. Wat als die ander…alleen nog maar lief is, als hij zijn zin krijgt. Dan kan het zijn, dat we zo gehoor willen geven aan het verlangen om die “liefde” te krijgen, dat we onszelf kwijtraken. We zijn niet t meer autonoom, de verlokking is een hel geworden, ik leef het leven naar believen van de ander. Dat te gaan beseffen. Om zo uiteindelijk door zelfkennis, zelfexpressie en zelfcompassie te kunnen onderscheiden wat goed voor ons is.
En deze dingen kunnen gebeuren in de Biodanza. We dansen fijn met iemand. We voelen ons prettig met iemand. We voelen ons misschien een beetje verliefd. Zal ik…de sprong wagen. Biodanza is een omgeving die verrijkt is met mooie energie. Die je van de beste kant laat zien. Er is ook een wereld buiten de Biodanza. Ben jij dan nog wel diegene die in de Biodanza naar voren komt. Misschien wel, diep van binnen. Echter door het leven zijn we gehavend, zijn we beschadigd. Dat mag geheeld worden. Want al die beschadigingen roepen patronen op waarin we steeds terug vallen. De valkuil van onze kern. We willen b.v. behaagd worden, want dat hebben we gemist. Dat is de verlokking. Vroeger was er geen liefde, geen aandacht. In hoe het nu voor ons is, willen we dat alsnog ervaren. Dat is het verlangen. Echter behaagt worden met voorwaarden is anders dan je geliefd voelen.
Zo zullen er steeds thema’s in ons leven naar voren komen die in ons persoonlijke onbewust naar boven komen. Patronen ver van onze kernkwaliteit, maar o zo duidelijk aanwezig in ons leven. Dat wil gehoord worden en geheeld worden. Echter in het dagelijks leven zetten we daarvoor vaak heel veel op zijn kop. Jij, kan mij dat niet geven….dus ik ga bij je weg. Geef jezelf wel? Of geef je misschien zoveel dat je een slaaf geworden bent? En hoe aantrekkelijk ben je dan nog voor die ander?
Wat is er dan zo anders in de Biodanza dan in het dagelijks leven? Juist, we zetten niet alles op zijn kop. We beleven de verlokkingen op dat moment. In het Hier en Nu komt een helingsproces op gang. We krijgen een nieuwe inprenting op onze levenslijn. De oude ervaring die ons in de verlokking liet komen, vervaagd langzaam. We hebben hem niet meer nodig om ons heel te voelen. En wat gebeurt er dan: dan kunnen we veel beter onderscheiden wat goed voor ons is. Waarom? Omdat we steeds meer in onze eigen identiteit komen. We kunnen onszelf liefde geven, we kunnen onszelf accepteren en we voelen ons zelfvertrouwen.