Als we het te druk hebben, zouden we het liefst op een onbewoond eiland verblijven. Echter als ze daar dan een dag of 2 zouden zitten, zouden we, ik weet niet wat voor over hebben, om weer terug te zijn in de bewoonde wereld. En wat missen we dan? De mensen om ons heen, zoals we elkaar ontmoeten in Biodanza. Onze dierbaren, onze familieleden, vrienden allemaal dragen we ze mee in ons hart. We zijn geen mensen om alleen te leven. Zonder mensen om ons heen, heeft het leven geen betekenis. Het is zinloos.
Daarom heeft de grondlegger van Biodanza Rolando Toro al meteen het ontmoeten van elkaar in de Biodanza vastgelegd. Als we willen groeien, willen ontwikkelen dan kan dat alleen door elkaar ook tegen te komen. Daar leren we van. In Biodanza staan we open voor nieuwe mensen, om ze te kunnen zien in hun ware aard. Niet de baan, de status die ze in het dagelijks leven hebben, maar juist de ontmoeting van het wezenlijke van iemand.
Biodanza is de plaats om zo mensen te leren kennen en dit vermogen mee te nemen naar het dagelijks leven. De mensen te doorzien en op hun ware waarde weten te schatten is van onschatbare waarde. Vertrouwend op ons instinct, weten of iemand oprecht is of niet. De lijn van de affectiviteit is de lijn die ons daar het meest bij helpt. We leren sensitief te voelen wanneer het veilig is. We kunnen onderscheiden wat goed voor ons is en wat niet. Dan durven we onze ware aard te tonen, onze gevoelige kant. Kwetsbaar te durven zijn. We kunnen ons hart dan openen en mensen daarin toe te laten. En daarop kunnen we bewegen om zo gevoelsmatig steeds meer mensen in ons hart te kunnen sluiten. Ons te openen en in vrede met elkaar te zijn. We laten dan het wezenlijke onze essentie zien, we durven te zijn. Dan kunnen we ontmoeten in eenvoud. Dat maakt dat ons leven langzaam in een transformatie proces komt. Steeds meer durven we te laten zien wat we in essentie zijn.