Soms komt het leven heel erg op je af. Hoe kun je dat pareren en jezelf veilig stellen. Het lijkt wel of je van alle kanten aangevallen wordt. Wat wil het leven je dan aanreiken? Vaak zijn we niet zo bewust dat er iets van ons verwacht wordt. Eerder voelen we ons zielig en onmachtig om iets aan de situatie te doen. In Biodanza ben je nooit onmachtig. Altijd heb je de keuze om voor jezelf te kiezen. Om te beseffen: hier heb ik zelf iets over te zeggen.
Een gekooid dier lijken we soms te zijn in het dagelijks leven. Van alle kanten zijn belemmerd in ons doen en laten. We voelen ons onmachtig en we ervaren dat we geen kant op kunnen. In de val van de dagelijkse maleise. En nu…..???
Door met deze gevoelens te dansen en te ervaren dat jij als mens ten alle tijden vrij bent om je eigen weg te gaan. Te snappen dat je altijd een keuze hebt. Iedere Vivencia (wekelijkse les) is een uitnodiging om iets van het leven te leren. Deze week ervaren we de mogelijkheden om van een gekooid dier naar vrijheid te komen. Om van een aanval van buitenaf te beperken en het vermogen om aan een sterkere macht te ontsnappen. Als symbool hebben we hiervoor in de Biodanza de tijger. De tijger is bewust wanneer wel en wanneer niet aan te vallen. Juist omdat hij zijn hele leven in deze dans van het leven aan het oefenen is: de ander uit te dagen en tegelijk een stap naar achteren te doen. Een spel van geven en nemen. Een wederkerigheid van actie en reactie. Van het volgen van een innerlijke impuls en ook weer terug te trekken.
Paralel hieraan is het dagelijks leven. Iedere keer komen we in actien en zetten iets in beweging en tegelijk nemen we even rust en trekken we ons terug. En dat houdt het leven spannend en levendig. Vol inspiratie om in actie te komen, ergens zin aan te geven en tegelijk te genieten van de reacties die het oproept. Kortom het leven als een dans zien.
Hier een stukje van een collega: Saskia de Bruin
Biodanzaboek blz 29
Rolando zegt: Het is niet gevaarlijk om de instincten te bevrijden, integendeel. Het reguleren van deze aangeboren impulsen als onderdeel van je levensstijl, is een natuurlijke manier om op harmonische wijze om te gaan met je lichamelijke behoeften en zo je gezondheid te behouden. De instincten vertegenwoordigen de natuur in ons. Als we hier gevoelig voor worden, kunnen we de band tussen de natuur en cultuur herstellen.
Sas:
Waarom zijn we dan vaak zo bang voor onze instincten? We hebben allemaal behoefte aan contact, aanraking, het uiten en delen van emoties, beweging, liefde, verbinding. Maar zo vaak houden we het toch onder controle.
Vroeger had ik een paard. Die had een grote behoefte aan vrij rondrennen. Soms brak hij los en dan rende hij door andermans weilanden en moesten we achter hem aan om het weer te “vangen”. Soms sloeg hij op hol, terwijl ik op hem reed. Dat vond ik heel eng. Tot ik ontdekte dat hij eigenlijk altijd naar huis kwam na het uitrennen. Hij holde op hol geslagen, altijd richting de stal. En na een rennende uitbraak kwam hij ook weer terug. Misschien als onze paarden vrij los konden lopen zouden ze gewoon steeds in de buurt van hun thuis blijven. Hebben we geen hekken nodig.
Misschien slaan onze instincten ook wel eens even op hol (uit een behoefte aan vrijheid), maar brengen ze ons uiteindelijk altijd weer dichter bij huis (ons ware zelf) als we ze maar even echt helemaal vrij laten gaan.
Rolando wist dit en vertrouwde er zo heel diep op, dat hij voor iedere Biodanza deelnemer een vrij veld creëerde waarin de instincten bevrijd konden worden. Na vrij rondrennen komt iedere deelnemer thuis bij zichzelf, de instincten, de natuur, de ander, de groep, zijn eigen kwaliteiten. Dat is zo prachtig aan Biodanza. We komen alsmaar meer thuis, thuis, thuis.